Το δηλητήριο της μέλισσας είναι ένα πιθανό αλλεργιογόνο

Το δηλητήριο της μέλισσας είναι ένα πιθανό αλλεργιογόνο. Εάν είστε αλλεργικοί στο τσίμπημα της μέλισσας ή άλλων εντόμων, πρέπει να αποφύγετε τη χρήση του προϊόντος. Ακόμα κι αν δεν έχετε αλλεργίες, οι ευαισθησίες μπορεί να αναπτυχθούν με την πάροδο του χρόνου. Αυτό ισχύει για κάθε αλλεργιογόνο ουσία.

Δηλητήριο μέλισσας. Πως συλλέγεται; Τι αποδόσεις έχει; Που διατίθεται; Αξίζει να ασχοληθεί κανείς; Μια πρώτη προσέγγιση.

Η μελιττίνη το σημαντικότερο συστατικό του δηλητηρίου, είναι ένα πεπτίδιο που εμφανίζει ισχυρή βακτηριοκτόνο και αντιφλεγμονώδη δράση (είναι αυτή που σχετίζεται με την εμφάνιση του πόνου κατά το τσίμπημα). Η απαμίνη είναι ένα πεπτίδιο που αυξάνει την παραγωγή κορτιζόλης στα επινεφρίδια, δραστική μορφή της κορτιζόνης και έχει αντιφλεγμονώδη, ανοσοκατασταλτική και αναλγητική δράση, ενώ σε μικρές συγκεντρώσεις διεγείρει το κεντρικό νευρικό σύστημα.

Η ιατρική κοινότητα στηριζόμενη στην παρατήρηση ότι πολλοί μελισσοκόμοι δεν εμφανίζουν προβλήματα αρθρίτιδας στράφηκαν αρχικά προς κλινικές μελέτες χρήσης του δηλητηρίου για την αντιμετώπιση της ασθένειας αυτής, οι οποίες έδειξαν ότι επιδρά θετικά στην αντιμετώπιση και της οστεοαρθρίτιδας αλλά κυρίως της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Τα συστατικά του δηλητηρίου επιδρούν τόσο στο κεντρικό όσο και στο περιφερειακό νευρικό σύστημα γι’ αυτό και υπάρχουν αρκετές αναφορές για χρήση του στην αντιμετώπιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας, και των νόσων Αλτσχάιμερ και Πάρκινσον.

Σε μελέτες που έγιναν σε ασθενείς από δύο ερευνητικές ομάδες διαπιστώθηκε βελτίωση των ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας σε ένα ποσοστό που κυμάνθηκε από 50% έως 60% (Hauser et al. 2001, Castro et al., 2005) αποδίδοντας την βιολογική αυτή δράση στην απαμίνη που περιέχεται στο δηλητήριο. Επίσης η μελιττίνη έχει κυτταροτοξική δράση και αξιοποιήθηκε από τους ερευνητές για την καταστροφή καρκινικών κυττάρων. Είναι δηλαδή δυνητικά αποτελεσματική στη θεραπεία του καρκίνου.

Πως συλλέγεται;

Το δηλητήριο συλλέγεται πάνω σε γυάλινη επιφάνεια με τη βοήθεια συσκευών που διοχετεύουν ρεύμα μικρής τάσης. Η συσκευή τοποθετείται είτε στην είσοδο της κυψέλης είτε εντός της και καθώς οι μέλισσες διεγείρονται από το ηλεκτρικό ρεύμα προσπαθούν να τσιμπήσουν τη γυάλινη επιφάνεια αφήνοντας σταγόνες δηλητηρίου πάνω της. Οι συσκευές που τοποθετούνται εντός της κυψέλης πλεονεκτούν καθώς συλλέγουν περισσότερο, ενώ η καθαρότητα του δηλητηρίου επιβαρύνεται λιγότερο από ατμοσφαιρικούς ρύπους και σκόνη, στα οποία είναι εκτεθειμένη η συσκευή εισόδου. Κατά την διαδικασία οι μέλισσες δεν θανατώνονται, καθώς το κεντρί τους δεν καρφώνεται στη λεία επιφάνεια του γυαλιού και το κεντριοφόρο σύστημα δεν αποσπάται, όπως συμβαίνει συνήθως με το τσίμπημα στο δέρμα. Έτσι οι νεαρές μέλισσες μπορούν να τσιμπήσουν ξανά αφού ξαναγεμίσουν το σάκο τους.